Beschrijving
De woorden in Zoals Het Is verwijzen naar eenheid, maar trekken de lezer juist in de richting van afgescheidenheid. Als we in helderheid met elkaar spreken over vrij zijn, praten we over iets dat het begripsvermogen van het denken te boven gaat.
‘Aangezien bevrijding gepaard gaat met de realisatie dat er nog nooit iemand bevrijdt is,’ aldus Tony in Zoals Het Is, ‘voelt het denken zich in toenemende mate bedreigd.’ Het gevolg daarvan is dat het ons op zeer slinkse wijze ervan zal overtuigen dat het in de eerste plaats helemaal begrijpt wat hier gezegd wordt, en in de tweede plaats dat het blij is te mogen meewerken aan de vervulling van alles wat hier lijkt te worden geboden.’ Op deze manier maakt het denken er een proces van en processen brengen ons niet dichter bij bevrijding, aldus Tony: ‘Zo werkt het echt niet.’
Zoals Het Is, is samengesteld uit de vele publieke dialogen die Tony Parsons heeft gehouden over zijn boek ‘Het Open Geheim’, dat in 1995 voor het eerst verscheen. In heldere en eenvoudige taal weet hij de vaak lastige vragen van zijn publiek terug te brengen tot waar het werkelijk om gaat.
Tony maakt ons duidelijk hoe een diepgeworteld misverstand over onze ware natuur ervoor heeft gezorgd dat we klaarblijkelijk in angst en pijn leven en nodigt ons uit om ons leven vanuit een geheel andere optiek te bekijken: zien wat er is, zoals het is.
Hoe zouden we een ontmoeting met Tony kunnen beschrijven? Ik zou durven stellen dat men een spiegel ontmoet. Hij is helder en kleurloos als mineraalwater omdat zijn aanwezigheid niet gekleurd is door persoonlijke ambitie of door het geven van valse hoop.
Jan Kersschot
Uit het boek:
Denk je dat het goed is om traditionele meditatie te gebruiken als een manier om van dat mentale kabaal af te komen, en zo de verschijningsvorm ontvankelijker te maken voor de energie van verlichting wanneer het zover is?
Als meditatie aan de orde is, dan is meditatie aan de orde. Jij kunt daar hoe dan ook toch niets voor doen. Wat wel kan, is begrijpen dat er niemand is die kan kiezen. Er kan gezien worden dat het idee van mentaal kabaal en lichaam/geest illusie is. Ga diep naar binnen in die helderheid en blijf je afvragen wie het is die wil mediteren. Wie is het die mentaal kabaal of emotionele blokkades beschouwt als van hem? Waar komen ze vandaan? Waar komen gedachtes of emoties überhaupt vandaan? En nog wat, als er eenmaal toewijding is aan wat is, dan wordt dat een onafgebroken levende meditatie, en daarna lijkt er geen reden te zijn om zich aan zo’n formaliteit te houden. Het gebeurt nu in deze ruimte. Iedereen is aan het mediteren en iedereen is meditatie. Zie dat als je een vraag stelt het gebruik van de stem alleen al uitdrukking is van het oneindige. Er is geen antwoord nodig – maar nogmaals, het luisteren van jou naar het antwoord is ook uitdrukking van het oneindige, of je het antwoord begrijpt of niet.
Zeg je nu dat therapeutische processen zoals counseling, rebirthing en dergelijke geen waarde hebben als voorbereiding om vrij te worden?
Er is niemand om zich voor te bereiden om vrij te worden, want er is niemand om vrij te worden.
Oké, maar iemand die beter in z’n vel zit, staat toch zeker meer open en is toch meer beschikbaar?
Wat er is, is iemand die beter in z’n vel zit. Er zijn geen regels. Er worden geen voorwaarden gesteld voorafgaand aan het ontwaken. We praten hier over een energie, een licht, dat de bron is van al wat is en niet is. Deze energie is onpersoonlijk en is absoluut niet geïnteresseerd in wat er ogenschijnlijk gebeurt met een ogenschijnlijke lichaam/geest. Wat er gebeurt is helemaal niets. Het wordt alleen maar gedroomd. Ik zeg je, bewustzijn kan alles in een tijdloze oogwenk van tafel vegen, maar dat is niet noodzakelijk. Schijnbaar is er duisternis. Duisternis is de illusie dat er geen licht is. Er bestaan geen verschillende soorten of niveaus van duisternis. Als er licht is, is er geen duisternis. En net zomin als er niveaus van duisternis zijn, zijn er niveaus van licht. Het probleem met therapie is dat ze ervan uitgaat dat er een probleem is. Psychologisch gezien, lijkt het of er een reis is vanuit het duister, door het grijs naar een wat lichter grijs dat beter te verdragen is. Het lijkt alsof iemand vooruitgang boekt vanuit een oncomfortabele of zelfs heel pijnlijke toestand naar een betere toestand – zo wil bewustzijn zichzelf ervaren. Maar wat het ontwaken betreft, gebeurt er in werkelijkheid helemaal niets, want ontwaken gebeurt wanneer het schijnbaar afgescheiden ik er niet meer is.
