Beschrijving
Tussen 1958 en 1974 verscheen er een serie boeken van de mysterieuze Wei Wu Wei, die samen met Paul Reps, Alan Watts en Philip Kapleau, een van de eerste serieuze vertolkers van het boeddhisme was. Onwerelds Wijs was zijn laatste boek, een parabel over een hilarische conversatie tussen een uil en een konijn.
‘Ons wordt,’ zo staat het in de inleiding bij Onwerelds wijs, ‘slechts gevraagd ons in deze korte en soms vrolijke, sketches te herkennen, en baat te hebben bij wat ze ons laten zien.’ Alles – de wijsheid en daden van de dieren in dit boek – is echt, maar niet feitelijk, aldus de auteur, net zoals de inhoud van ons eigen relatieve ‘leven’. Zou je de auteur vragen: ‘Maar waarom een parabel? Waarom een verhaal over dieren en niet over ons mensen?’, dan zou hij antwoorden:
‘Welk verschil zou je daar eventueel van kunnen verwachten? Een dergelijk verschil zou er niet zijn, want geen enkel “verschil” – aangezien verschil zuiver relatief is – heeft enig Absoluut bestaan als zodanig, heeft het nooit gehad en had het nooit kunnen hebben, want “ruimte” noch “tijd” bestaat objectief, aangezien zij in relatieve zin juist weergeven wat wij, in absolute zin, ZIJN.’
Uil en konijn spreken o.a. over het bestaan van God, het verschil én de overeenkomst tussen liefde en haat, het bestaan van ‘de werkelijkheid’ en de manier om te ontsnappen aan de valkuilen van onze geest.
Het werk van Wei Wu Wei is niet in een hokje te plaatsen. Je zou het kunnen omschrijven als zen, maar ook als taoïsme, boeddhisme of advaita.
In dit boek, met tekeningen van David Eccles, laat Wei Wu Wei zien dat wijsheid en humor heel goed hand in hand kunnen gaan.
‘In welhaast surrealistische dialogen tussen een wijze uil en een konijn die zegt nergens vanaf te weten, word je als lezer op alle aspecten van het zijn gewezen. Dit is jouw vlucht uit de realiteit en de schop onder je kont die er naar terug brengt. Een kleine kans dat je na het lezen van dit boek nog jezelf kunt zijn, een evenzo kleine kans dat je na het lezen van dit boek iemand anders wordt.’
Lezersreactie op bol.com
Uit het boek:
Ik die niets ben…
‘Als u het in eenvoudige taal zei, merkte het konijn op, ‘zou ik het misschien kunnen begrijpen.’
‘Eenvoudige wat?’ vroeg de uil.
‘Eenvoudig verteld in een woord of tien.’
‘Zes is genoeg,’ snauwde de uil.
‘Goed, zes dan – als zes genoeg is.’
‘Zes is teveel, maar jij hebt ze nodig.’
‘Wat u vindt,’ zuchtte het konijn; ‘welke zijn het?’
‘Ik, die niets ben – ben alles,’ zei de uil.
‘Hoe kun je beide zijn als je geen van beide bent?’
‘Juist omdat Ik geen van beide ben, ben Ik allebei.’
‘Wat ben ik dan?’
‘Juist omdat jij denkt dat je iets bent, ben je niets.’
‘Dus?’ vroeg het konijn.
‘Dus lijd je,’ antwoordde de uil, die besloot zich aan de maaltijd te zetten.
