Description
In dit boek behandelt zenleraar Bernie Glassman drie klassieke zenteksten:
– de Hartsoetra, de kerntekst uit de Prajnaparamita soetra waarin de Boeddha over het begrip ‘leegte’ spreekt.
– De identiteit van het relatieve en het absolute, een Chinees gedicht uit de 8e eeuw van zenmeester Shih-t’ou Hsi-ch’ien.
– De Voorschriften voor de Bodhisattva.
Volgens zenleraar Bernie Glassman zijn er binnen zen twee manieren om de werkelijkheid te beschrijven. Volgens de ene is de hele werkelijkheid één en is alles Boeddha. De andere beschrijft de veelheid van de werkelijkheid, de menigte van uiteenlopende verschijnselen en verschillen. Beide manieren van kijken naar de werkelijkheid zijn waar en in wezen hetzelfde.
Voor Glassman heeft de beoefening van zen altijd te maken gehad met het Ene Lichaam. Niet slechts het Ene Lichaam als één enkele entiteit, als Eén, maar ook als miljarden verschillende delen en stukjes, die alle het Ene Lichaam zijn. In zijn opvatting is de grote queeste vanaf het begin van de schepping niet het zoeken naar Eenheid of zelfs de realisatie van Eenheid, maar eerder het eerbiedigen van elk afzonderlijk, elk individueel aspect van het Ene Lichaam als het Ene Lichaam zelf, zonder iets of iemand uit te sluiten en zonder te eisen dat alles zich maar op één manier kan manifesteren om deel van dat Ene Lichaam te kunnen zijn.
Bernie Glassman Roshi is een wereldwijd bekende pionier in de Amerikaanse Zen beweging. Hij schreef vele boeken en is de stichter en bezieler van de Zen Peacemakers. Bernie geeft al jaren zenonderricht en is actief in het Sociaal Geëngageerd Boeddhisme. Hij geeft workshops en begeleidt sociaal geëngageerde projecten over de hele wereld.
‘Door levendige voorbeelden en prikkelende vragen van de auteur zal dit boek vele lezers aan kunnen sporen tot het zich verdiepen in de essentie van het leven – dit moment.’
Drs. J.A.M. Hendriks, recensie op bol.com
Uit het boek:
Zoals onze leiders ons zo graag voorhouden, leven we tegenwoordig in een mondiale gemeenschap. Ik vind het belangwekkend dat er in de sfeer van de politiek, de economie en de wetenschap elke dag synoniemen voor het Ene Lichaam worden bedacht: globalisatie, gemeenschappelijke markten, één wereldeconomie, het Internet. En onmiddellijk dringt zich hetzelfde punt op; heeft deze beweging naar globalisatie, naar de erkenning dat we allen Een zijn, ruimte voor de gedachte dat de diverse culturen, economieën, tradities en behoeften even belangrijk zijn? Kunnen we elk onderdeel eerbiedigen als het Ene Lichaam, in plaats van het Ene Lichaam te eerbiedigen ten koste van zijn samenstellende bestanddelen? Dit is altijd de grote uitdaging geweest voor de mensheid; het is ook de grote uitdaging waar vredestichters van nu zich voor geplaatst zien.
(…) de vraag wat je moet doen en hoe je dat het beste kunt doen, is een vraag die bij ons allen leeft. Waarmee ik bedoel dat er niet één antwoord is. Ieder antwoord is afhankelijk van de situatie, en komt op en verdwijnt met de omstandigheden. Uiteindelijk is er niets anders te doen dan te handelen vanuit niet-afgescheidenheid en te getuigen. Er is niets om ons op te verlaten, er is alleen het leven dat zich in al zijn rijkdom voor onze ogen ontrolt, en onze onbevreesde, spontane respons, elk ogenblik opnieuw.
