Beschrijving
De titel van dit boek is ontleend aan de spirituele naam van Alexander Smit, Parabrahmadatta, dat ‘Geschenk van het Absolute’ betekent.
Alexander was voor velen een geschenk. Mensen werden diep door hem geraakt. Zijn glimlach maakte blij en zijn groet was nooit routinematig, maar altijd persoonlijk. In de gesprekken met zijn leerlingen verwees hij naar Dat waar we allemaal uit voortkomen en weer naar terug zullen keren, en tegelijkertijd altijd al zijn en zijn geweest: Bewustzijn.
De wijze waarop hij dat deed was uniek. Zijn onderricht zat vol humor en was ontregelend en confronterend, waardoor een onmiddellijke diepe herkenning van wat je wezenlijk bent, mogelijk werd.
Geschenk van het Absolute bevat uitgetypte vraaggesprekken en lezingen die dertien jaar als verloren waren beschouwd. De woorden, destijds uitgesproken door Alexander, blijken onverminderd actueel. Tijdloos.
Nog altijd is die speciale energie aanwezig, als de geur van het Absolute.
Tijdens het lezen van de teksten en het luisteren naar de CD die in het boek zit zou het kwartje zomaar kunnen vallen. U bent gewaarschuwd!
Op de CD bij dit boek staan bijna anderhalf uur aan geluidsfragmenten uit de jaren tachtig van bijeenkomsten met Alexander Smit.
‘(…) het is het belangrijkste boek in mijn leven geworden. Ik werd er totaal door overhoop gesmeten, door elkaar geschokt en kon met de beste wil van de wereld niet geloven wat ik zat te lezen.’
http://non-dualiteit.blogspot.nl/2008/09/alexander-smit.html, over het boek Bewustzijn van Alexander Smit
Uit het boek:
Bezoeker: (…) Ik kwam erachter dat mijn observeren van mijn gedachten een mind-game is en niet de observer in mij.
Alexander: Dat is nou een mind-game. Daarom nodigen we je uit te leren kijken.
B: Dat is een heel belangrijk onderscheid. Ik dacht ik ben lekker bezig met observeren, maar het was een mind-game.
A: Wat wil je nu?
B: Weten wat die getuige dan wel is?
A: Dat is een vraag die voortkomt uit logica, dat als je op een gegeven moment ontdekt wat iets niet is, je dan wil weten wat het wél is. Maar dat is precies hetzelfde. Kijk me nou niet zo schaapachtig aan.
B: Nee, ik ben …
A: Laat ik het anders zeggen. Ik heb je in het weekend gezegd: ‘Of je nu wilt of niet, of je het nu leuk vindt of niet, je bént altijd de getuige,
toeschouwer, de waarnemer van alles. Je gedachten, je gevoelens, je lichamelijke sensaties, buitenwereld, binnenwereld, wat je maar wilt.’ Het eerste wat je vast moet stellen is of dat werkelijk waar is. Niet omdat ik het zeg, maar omdat jij dat ziet. Dus ik nodig je uit om te onderzoeken of dat zo is. Dat is de uitnodiging. Dat is de uitdaging aan jou: is dat waar of niet. Want ik zeg dat. Ik zeg niet: ‘Neem op gezag van mij aan …’ Ik daag je uit, dat is het spel dat we dan spelen hier. Ik poneer een stelling, ik zeg: ‘Jij bent altijd toeschouwer. Je ontkomt niet aan die toestand, dat zou je wel willen, van lichaam, denken en voelen. Waaktoestand, droomtoestand en diepe droomloze slaap.’ Zie, of dat waar is of niet. Als je dat gezien hebt dat het waar is, of als je daar vragen over hebt, kom dan met vragen. Dat is mijn stelling. Dat is de basis. Want als je dat niet doorhebt, als je dat niet ziet, kun je geen stap verder doen. Dan is elke vraag gebaseerd op een misverstand, en word je steeds teruggekoppeld. Als een auto waar te weinig olie in zit. Ja, of dat helemaal klopt met die auto weet ik niet. Maar je rijdt dan niet harder dan veertig kilometer heb ik weleens gelezen.
Wie? Vragen?
