Wonderlijk vrij
- Rosemarijn Roes
- Uitgeverij Samsara
- Vertaling: Justus Kramer Schippers
- ISBN 978 94 92995896
- Boekbespreking door Mieke Berger
A ltijd is het weer prettig om een boek in handen te krijgen dat geschreven is vanuit een directe ervaring van in plaats van een verstandelijk kenbare verhandeling over dat wat eigenlijk niet in woorden te vatten is.
Rosemarijn Roes begint haar boek met de volgende zin: “Het lezen van dit boek zal je niet verder brengen, er is geen verder.” Voor mij een aansporing om juist wel verder te lezen, en daar heb ik geen spijt van gehad. “Goed en fout bestaan niet. Er is geen ontwikkeling. Er is geen hoop. Behalve in de droom van het IK,” vervolgt ze.
Centraal in de beleving, of juist niet-beleving, is dat er geen ‘ik’ bestaat. Alles, dus ook het lichaam, het ego, het ‘ik’, is letterlijk schijnbaar. Het verschijnt. Het enige wat gezegd kan worden is dat zich een energetisch schouwspel afspeelt. Dat spel verschijnt, maar niet aan een iemand. Het gebeurt en dat is alles. Zodra dat omslagpunt in bewustzijn is bereikt, kan er niet meer gesproken worden over goed of kwaad, en over of iets wel of niet of anders zou moeten zijn. Abstract denken is de boosdoener die we met ons meeslepen, het is de innerlijke commentaarstem die ons vertelt wat er wel of niet aan ons deugt. Als die stem oplost, blijft niets over dan: wat gebeurt, is precies dit wat gebeurt. Meer, minder of anders is niet aan de orde. Dat is geen acceptatie, want wie zou wat moeten accepteren? Er is immers niemand. Dat is dan ook de vrijheid die zich opdringt. Er hoeft niets, er mag alles, trots en schuld blijken begrippen die in rook opgaan.
De verleiding is groot om die ervaring zelf te krijgen. Dat is natuurlijk de paradox: iemand die niet bestaat, probeert bij een ander die niet bestaat, zijn niet-bestaande ‘ik’ kwijt te raken. Dat lukt natuurlijk niet en toch trekt Rosemarijn (wie of wat dat ook is) voldoende volgers die hunkeren naar bevrijding. Of en hoe de transitie plaatsvindt, is niet aan het imaginaire ik.
Rosemarijn heeft veel inspiratie opgedaan bij Tony Parsons.
Mieke F.W. Berger