Leer mij zo snel mogelijk geduld!
– Dick Sinnige
H oelang moet de aangeleerde pestkop je nog treiteren voordat je geen slaaf meer bent?Hoeveel wegen moet je nog gaan om te zien dat er geen weg is naar vrijheid? Hoeveel gedachten ga je nog geloven voordat de stilte je antwoordt? Zen, snel, neo, of theologisch, langzaam, traditioneel? Leer mij zo snel mogelijk geduld!
Hoelang moet de aangeleerde pestkop je nog treiteren voordat je geen slaaf meer bent?
Hoeveel wegen moet je nog gaan om te zien dat er geen weg is naar vrijheid? Hoeveel gedachten ga je nog geloven voordat de stilte je antwoordt? Zen, snel, neo, of theologisch, langzaam, traditioneel? Leer mij zo snel mogelijk geduld!
“Volstrekt onbelangrijk in een volmaakt universum”
De wereld lijkt wel razend. Bij de soefi’s heb ik geleerd om de wereld te laten draaien zoals hij draait, en zelf in de stiltekern te blijven. Net als met fietsen moet je dat even leren, de slag te pakken krijgen en er vertrouwd mee raken. Meestal is ons geleerd om van onszelf weg te rennen, om mee te racen met wat de maatschappij van je vraagt.
Soms is het prima om mee te geven, het kan geen kwaad om in vriendschap met je medemensen te leven. Maar innerlijke vrede, een diepe ontspanning in jezelf, is alleen mogelijk als je die ruimte bewust voor jezelf toestaat. Op dit punt moet je je eigen autoriteit zijn, de moed hebben om alleen te staan. Om alle rust te nemen en je volledige aandacht te geven aan je ademhaling, aan je hartslag, aan je lichaam. Om je open te stellen voor de stilte in je, dieper en dieper, eindeloos, grenzeloos.
Uiteindelijk kun je de innerlijke stilte niet missen. Om echt gelukkig te zijn, kun je niet zonder. En het is wat je werkelijk altijd bent. Het ontgaat je alleen maar, omdat je wordt afgeleid door wat je denkt te moeten. Maar je moet niets en je hoeft niets te denken. Als de stilte je overneemt, dan is de stilte zowel binnen als buiten. Elk geluid wordt omgeven door stilte. Tussen de ene gedachte en de volgende is het stil.
Hoe meer liefde je aan de stilte schenkt, hoe vrijer je wordt. En zo ontdek je dat de stilte altijd al op je wachtte, tot het moment waarop je er klaar voor was om de stilte te horen, om de stilte te zijn. Je kunt midden in de stad zijn, en te midden van alle voetstappen en het lawaai hoor je het spoorloze geluid van de stilte. Je kunt naar muziek luisteren, en in alles weerklinkt de tijdloze dimensie van de eeuwig stille achtergrond.
Voor je het weet bevind je je als niemand in een ongebroken wereld. De puzzelstukjes voegen en de scheidingslijnen vallen weg. Elke breuk vindt plaats binnen een Geheel dat in zichzelf ongebroken en onbreekbaar is. Ineens ben je volstrekt onbelangrijk in een volmaakt universum. Je legt niet iets op aan de wereld. Er is geen ruis op de lijn, geen stof op de spiegel. En op dat blanco vel tekent de wereld zich af.
Het geeft niet uit welke hoek de wind waait, zolang je de hemel maar gadeslaat met een vrije geest. Een vrije geest is een stille geest. Wie je echt bent kun je nergens vinden, er is geen weg naartoe. De lucht is vol bewustzijn en je hart zegt dat je overal bent. Je verwelkomt de vrije val in een bodemloze vallei van stilte. Je hoeft niets te interpreteren, je hoeft niet iets uit te leggen, alles spreekt voor zich.
Er is niets te bereiken en er is niemand om iets te bereiken. Er valt niets op te lossen, alleen de verlossing van de aangeleerde pestkop. Niet langer denken dat je de denker bent schenkt een diepgaande vrede, de mateloze stilte zegeviert. Je hoort de wind ruisen in de bomen, het geluid dringt door tot in de diepte. Er is weten, maar er is niemand die weet. Er is zoveel dat niet te zeggen is. Bereiken wat je wilt en zijn wie je bent, betekent eigenlijk: een stapje terug doen. De stilte is er én de stilte is er niet. De stilte schittert door afwezigheid, ze komt pas tevoorschijn als je er plaats voor maakt.