Hier ben je dan (Zelfs als je wilt dat het niet zo is)

Sarah Taylor – Verschenen in InZicht nr 2. 2019 – Leestijd is ca. 6 minuten

Dit leven met je frustrerende baan, relaties en situaties is precies de vruchtbare grond voor je ontwaken en heelheid. Er is niet ergens anders. Er is geen betere, meer spirituele plaats. Er is alleen hier, dit moment, temidden van de goddelijke knoeiboel.

In mijn werk in de entertainment business zowel als in mijn werk met mensen op het spirituele pad kom ik steeds hetzelfde tegen. Iedereen denkt dat hij ergens anders zou moeten zijn, iets anders zou moeten ervaren, en iets anders zou moeten zijn.

Waar in godsnaam denken we dan dat we zouden moeten zijn? Dit is precies de ziekte waar de Boeddha over sprak, en de oorzaak van ons lijden.

Mensen die gevangen zitten in de wereld van vorm – gedachten, concepten, prestaties, labels, dingen, situaties – zoeken naar iets anders buiten zichzelf, en hopen daardoor anders te zijn. Misschien hebben deze mensen zich nog niet helemaal naar binnen gekeerd waar de echte schatten te vinden zijn.

“Leven in de loopgraven van mens zijn is hoe de realisatie vlees en bloed wordt.”

Voor spirituele zoekers dient dit gevoel dat ze ‘anders’ zouden moeten zijn zich verschillend aan. Zij hebben zich al naar binnen en omhoog gekeerd op weg naar het transcendente. Vaak wijzen ze daarom de wereld van vorm met al zijn complicaties af. Zo iemand kan ervaren dat hun emoties en innerlijke worstelingen op een of andere manier niet hetzelfde is als de ontplooiing van hun spiritueel geboorterecht. Ze kunnen zich gaan verschuilen achter gemeenplaatsen, spirituele ervaringen of ideeën uit het verleden over hoe verlichte wezens zich zouden gedragen. Ze klampen zich vast aan hun realisaties, en weten nog niet dat leven in de loopgraven van een mens zijn, precies is hoe die realisatie geleidelijk aan van vlees en bloed wordt.

Dus voel wat er opkomt. Kom je leven tegemoet. Wees precies daar waar je bent. Richt je naar het midden van wat zich afspeelt. Wees nieuwsgierig. Dit leven met je frustrerende baan, relaties en situaties is precies de vruchtbare grond voor je ontwaken en heelheid. Er is niet ergens anders. Er is geen betere, meer spirituele plaats. Er is alleen hier, dit moment, temidden van de goddelijke knoeiboel.

Als je eenmaal diep een glimp hebt opgevangen van je absolute natuur wordt elke centimeter van je relatieve menselijkheid fris, nieuw en waarachtiger als je beide aspecten omarmt. In het doorzien en uithollen vindt een goddelijke deconstructie plaats.

Dit versnelt zich wanneer je telkens opnieuw accepteert dat je precies bent waar je bent. Het gaat er niet om dat je ergens vast verblijft. Immers, alle ervaringen verdwijnen en worden weer nieuwe ervaringen. Maar als je deze ervaring van je af duwt zal de energie ervan telkens opnieuw de kop opsteken als een verward kind dat hunkerend naar erkenning een driftbui krijgt.

Doe jezelf een plezier. Wees temidden van de knoeiboel. Misschien ben je op weinig fraaie wijze oude patronen aan het uitpluizen waar je jezelf telkens opnieuw in bevind, of heb je rauwe gevoelens die ergens in je leven nog niet volledig doorvoeld waren. Misschien heb je een glimp opgevangen van de niet- substantiële aard van de dingen en is het alsof alle kleur is weggezogen uit alles waar je je ooit aan vasthield of van gehouden hebt. Misschien vraag je je af waarom je eigenlijk hier bent.

Een bepaald facet van de diamant van de realiteit laat zichzelf zien. Het mag dan niet de hele diamant zijn, maar wees er mee.  Misschien voel je dat je je grip verliest en lijkt alles verloren.

Misschien voel je de pijn of verdriet dat je geen liefhebbende familie hebt, toegewijde geliefde of trouwe hond die je gehoopt had in je leven te hebben. Maar dit is waar je bent, mijn lief! Precies hier, met tranen, frustraties, gekwetst hart en al. Ja hier – ook als je de oneindigheid al gezien hebt en haar schoonheid al gevoeld. Dit hier is er niet afgescheiden van.

En het helpt niet om jezelf te vertellen dat de familie, geliefde of hond ‘illusies’ zijn en dat je niet spiritueel genoeg bent dat je de rauwheid van het leven zo voelt. Adem in, in dit kwetsbare lichaam,  adem uit. De pijn en het omarmen breken je open. En houd moed; vele zoekers door de eeuwen heen zijn dit pad gegaan.

“Een schitterend mens dat kan lachen als ze huilt.”

Wanneer je eenmaal de aard van de realiteit, van de goddelijkheid, van de waarheid diep gezien hebt, wordt dit menselijk leven transparanter zodat het licht van je wezen er doorheen kan schijnen. Blijf nieuwsgierig, blijf kijken, blijf voelen, en blijf rusten hier waar je bent. Zo valt binnen en buiten uiteen, en blijft er een schitterend mens achter dat kan lachen als ze huilt.

Afbeelding © 1893, Edvard Munch – De schreeuw