Het Verschil

Verschenen in InZicht nr 4. 2019 – Leestijd is ca. 6 minuten

AAl jaren leefde er onder de bevolking de vraag wie er eigenlijk het meest spiritueel was: de Heilige of de Ene die Perfect was?

Een heilig man en Eén die Perfect was woonden allebei
aan de rand van een prachtige stad
alhoewel ver uit elkaar.

Op een dag bereikte deze twee huishoudens het bericht
dat er een prins op bezoek zou komen
die zijn respect wilde betonen aan de
belangrijkste spirituele leider van de provincie
door hem een klein fortuin te schenken
ter bevordering van Gods goede werk.

Omdat er onder de bevolking al jaren
de vraag leefde wie er eigenlijk het meest
spiritueel was van deze twee figuren
bedacht de prins een soort competitie
want hij had alleen maar tijd om
een van de twee te bezoeken.

De prins liet weten:
“Over drie dagen wil ik in mijn paleis
van elk van deze twee beroemde religieuze mannen
een vertegenwoordiger ontvangen
waarna ik en mijn ministers dezen
uitgebreid zullen ondervragen om vervolgens
te bepalen wie van de leraren werkelijk
het meest nabij tot God is en aan wie we dus
Gods eigen overvloedigheid
schenken zullen.”

Toen de heilige man dit nieuws hoorde
belegde hij onmiddellijk een vergadering met al zijn intimi.
De raad bediscussieerde de situatie urenlang,
overwoog nauwkeurig elk detail
en bedacht wat het goud voor hen zou kunnen betekenen.
En toen, met meerderheid van stemmen,
werd Ramjoo gekozen.

Ramjoo was een opvallend knappe jongeman,
een groot jager, een legendarisch krijgsman
en een getalenteerd artiest.
Hij was bijzonder intelligent
en zijn manieren waren vlekkeloos.
Hij sprak wel twintig verschillende talen
en er vloeide zelfs koninklijk bloed door zijn aderen –
zijn oud-oudtante was een koningin.
En ook wist iemand uit de heilig mans gelederen te vertellen
dat deze prins zowel het intieme gezelschap
van vrouwen als van mannen genoot.
Kortom, volgens allen was Ramjoo de beste keus.

Toen de Ene die Perfect was het ‘nieuws’ van de prins
hoorde liet hij onmiddellijk Yasmin komen;
er was met niemand verder overleg nodig.

Yasmin was een hulp in het huishouden van de meester.
Ze was bijna tachtig jaar oud en stond bekend als een heks.
Ze had haar hele leven voor de meester gewerkt
aangezien niemand anders in de stad Yasmin in dienst wilde nemen
omdat ze compleet gestoord was (misschien alleen God-gek?)
maar desalniettemin waren haar kwalificaties voor deze
belangrijke delicate en diplomatieke taak precies de juiste:

Ze had haar haren al maanden niet gewassen of gekamd;
ze bracht voornamelijk onverstaanbare geluiden voort
in haar eigen onbegrijpelijke taal die alleen de meester verstond
en ze maakte geregeld obscene gebaren waarbij ze
soms haar intieme delen liet zien.

Ook was ze een dwangmatige neuspeuteraarster
en schoot snotballetjes met verbluffende precisie.
Niemand had haar ooit vijf minuten meegemaakt
zonder dat ze op zijn minst vier scheten liet.
En ook ze was helderziend
en zou waarschijnlijk de prins te lijf gaan
als ze zou ‘zien’ dat hij romantischerwijs
een keer te ver was gegaan met
een van zijn kamelen.

Met een kroon van drie levende kippen

De Ene die Perfect was wist dat
Yasmin de juiste keus was
als zijn vertegenwoordigster
en helemaal toen ze toestemde
met een diepe verlichte lach om aan haar majestueuze,
toch al subliem vrije wezen de kroon van
drie levende kippen toe te voegen
die ze trots over haar hoofd zou draperen
op het moment van haar prinselijke audiëntie.

De grote dag brak aan.
Toen de twee afgezanten arriveerden
bij de vertrekken van de prins
werden ze afzonderlijk ontvangen
en konden elkaar niet zien.

Ramjoo ging als eerste naar binnen
en van achter de deur hoorde Yasmin het gezang
en een zacht geanimeerd gesprek dat wel twee uur duurde.

Ze wist meteen wat er gebeurde.
De prins raakte verliefd op zijn nieuwe gast.

Toen werd Yasmin binnengeleid.
De prins kon zijn ogen niet geloven.
Hij voelde zich diep beledigd en werd zelfs even bang
toen Yasmin, die helder ‘zag’ in het verleden van de prins,
dingen begon te roepen die zelfs hij kon verstaan,
over die ene betreurenswaardige nacht in de woestijn
met die adembenemend mooie jonge kameel.

Ze raakte de prins met twee flinke snotballetjes
van maar liefst vier meter afstand
die terugkaatsten van zijn voorhoofd
en precies in zijn thee vielen.

Op prinselijk bevel werd Yasmin afgeranseld
en naar buiten gegooid.

Extatisch kwam ze bij de meester terug
en is sindsdien nooit gelukkiger geweest.

Die nacht kon de prins de slaap niet vatten
en uiteindelijk dutte hij net voor zonsopgang even in.
Gedurende die korte slaap had hij de volgende droom.

De Profeet Mohammed zat op een prachtig wit paard
en achter de Profeet zat een man die een moment
verlicht glimlachte naar de prins alvorens hij sprak:

“Waarom heb je mijn lieve Yasmin geslagen
terwijl ze je alleen maar de waarheid zei?”

De prins schrok wakker
en zat zwetend rechtop in bed.

Hij liet zijn paard zadelen
en reed met tien van zijn soldaten uit
naar het huis van de heilige en
smeekte of hij hem even mocht zien.

Blootsvoets en zachtjes huilend

Toen hij de man zag en zich realiseerde
dat deze niet de persoon uit zijn droom was
stuurde hij zijn soldaten weg, deed zijn schoenen uit
en zachtjes huilend begon hij naar het huis
te lopen van de Ene die Perfect was.

Mijn Lieven, gebruik jullie eigen vertelkunst
om dit verhaal te beëindigen

op een manier die
je hart het meest
verblijdt.

Uit: The Gift, Poems by Hafiz, Daniel Ladinsky, Penguin, ISBN 0140195815. Vertaling: Karin Visser. Met dank aan Daniel Ladinsky voor de toestemming tot publicatie.